BEEF : คนหัวร้อน ซีรีส์แนวดาร์กคอมเมดี้-ดราม่าสุดตื่นเต้นที่นำความเดือดดาลบนท้องถนนไปสู่อีกระดับ! ที่ตามติดการเดินทางอันดุเดือดของ Danny (แสดงโดย Steven Yeun ที่คุ้นหน้าคุ้นตาจาก Walking Dead) และ Amy (Ali Wong ดาวตลกเดี่ยวไมโครโฟน) คนแปลกหน้าสองคนที่ปล่อยให้เหตุการณ์บนท้องถนนธรรมดาๆ ลุกลามบานปลายไปกันใหญ่ ซึ่งซีรี่ย์นี้จะเจาะลึกถึงความโกรธ ความหลงใหล ความบอบช้ำ และตัวตนของตัวละคร ที่มาพร้อมกับอารมณ์ขันที่บิดเบี้ยวและความไร้สาระที่จะทำให้เราอยากจะรู้ว่ามันจะจบลงยังไงกัน
หนึ่งในไฮไลท์ของเรื่องนี้คือ การแสดงที่น่าทึ่งของ Steven Yeun และ Ali Wong ที่ทั้งคู่สามารถทำให้ตัวละครที่มีข้อบกพร่องและซับซ้อนมีชีวิตขึ้นมาได้และดูน่าเชื่อถือ เคมีที่เข้ากันได้และจังหวะมุขที่ตลกขบขันของพวกเขานั้นไม่ธรรมดา ที่มาพร้อมกับช่วงอารมณ์และความลึกของจิตใจที่ค่อยๆเพิ่มความซับซ้อนให้กับเรื่องราว การเขียนบทและการกำกับที่ช่วยสร้างความสมดุลที่สมบูรณ์แบบระหว่างความตลกขบขันและดราม่าได้ดี เช่น การเหยียดเชื้อชาติ การกีดกันทางเพศ สุขภาพจิต และสื่อสังคมออนไลน์ด้วยความเฉียบแหลม
แต่ความสนุกของซีรี่ย์ไม่ได้มีเพียงแค่นักแสดงหลักเท่านั้น! แต่ยังมีทีมนักแสดงสมทบที่เต็มไปด้วยความวุ่นวาย นำโดย Joseph Lee รับบทเป็นจอร์จ สามีของเอมี่ ผู้ซึ่งเก็บงำความลับของตัวเองไว้, Young Mazino รับบทเป็นพอล น้องชายที่ภักดีของแดนนี่แต่มักจะถูกเข้าใจผิดๆ จากพี่ชายของเขา, David Choe รับบทเป็นไอแซค ลูกพี่ลูกน้องที่โดนควบคุมความประพฤติอดีต และ Patti Yasutake รับบทเป็นฟูมิ แม่ของจอร์จที่ดูแล้วแสบอยู่เหมือนกัน เมื่อรวมๆกันแล้ว ช่วยเพิ่มอารมณ์ขัน ดราม่า และมุมมองที่หลากหลายเกี่ยวกับความขัดแย้งหลัก ทำให้ทุกตอนเป็นสนามอารมณ์ของความวุ่นวายในเรื่องนี้เลย
ด้านงานภาพ, การถ่ายทำภาพยนตร์และการออกแบบงานสร้างนั้นเข้าขั้นดีเลย มีฉากที่สมจริงและดื่มด่ำในภูมิทัศน์มุมหนึ่งของลอสแองเจลิสออกมาได้ดี ทำให้เห็นความแตกต่างระหว่างความสับสนอลหม่านภายในของตัวละครกับรูปลักษณ์ภายนอกที่หรูหราของเมืองที่สัมผัสได้ ซึ่งเพิ่มความลุ่มลึกอีกระดับให้กับเรื่องราว และซาวด์แทร็คที่ค่อนข้างโดนในชาวร็อคยุค 1990s – 2000s ได้ดี เช่น “The Reason” – Hoobastank, “Shine” – Collective Soul, Drive” – Incubus, “Fly” – Sugar Ray, “Nookie” – Limp Bizkit, “Self Esteem” – The Offspring, “Lonely Day” – System of a Down, “Machinehead” – Bush, “Somewhere Only We Know” – Keane และ “Mayonaise” – The Smashing Pumpkins
แต่แน่นอนว่าไม่มีซีรีส์ใดเพอร์เฟคหรอก และ “BEEF : คนหัวร้อน” ก็มีข้อเสียอยู่บ้างเหมือนกัน อาจพบว่าจังหวะและความยาวของซีรีส์ค่อนข้างช้าหรือน่าเบื่อในบางครั้ง โดยมีทั้งหมด 10 ตอนตอนละประมาณ 35 นาที ในขณะที่การพัฒนาตัวละครนั้นน่าชื่นชม แต่ขาดความก้าวหน้าของโครงเรื่องที่จะพาให้โมเมนตัมดำเนินต่อไปยังไงได้ช้ามาก นอกจากนี้ในเรื่องก็ไม่อายที่จะดูภาพความรุนแรงและภาษาที่รุนแรงแบบฟุ่มเฟือย ซึ่งอาจไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนจะชอบมันได้ และซีรีส์นำเสนอผลที่ตามมาของการกระทำจากตัวละครในลักษณะที่ดิบและไม่ดูไม่มีความสำนึกผิดอีกด้วย
รวมถึงตอนจบที่ทิ้งท้ายด้วยการหักมุมแบบที่คำถามมากมาย ซึ่งอาจเป็นทางเลือกที่สร้างสรรค์และกล้าหาญสำหรับบางความเห็น แต่น่าผิดหวังหรือคลุมเครือสำหรับคนอื่นๆ ที่กำลังมองหาวิธีแก้ไขและการปิดฉากที่น่าจะดีกว่านี้
แม้จะมีข้อบกพร่อง แต่ “BEEF : คนหัวร้อน” ก็เป็นเรื่องที่น่าดูสำหรับผู้ที่ชื่นชอบละครดราม่าคอมเมดี้ที่ดำดิ่งลึกลงไปในความซับซ้อนของพฤติกรรมมนุษย์ ที่มาพร้อมกับการแสดงที่ดูเป็นธรรมชาติอยู่ หาดูได้แล้ววันนี้บน Netflix ครับ
อยากจะเขียนอะไรก็เขียนอ่ะครับ แต่ถ้าเขียนผิดหรือตกหล่นไปก็ขออภัยล่วงหน้านะครับ
